7 verrassende architectuurparels aan de Belgische kust
Heb je een dagje of weekend aan onze Belgische kust gepland? Geweldig. De gezonde zeelucht, de strandbars, plezier voor de kinderen, … Maar het loont zeker ook de moeite om even langs een of meer van deze zeven architectuurparels te passeren.
Er valt veel en terecht te morren over onze niet altijd even fraai volgebouwde Belgische kust. Sommige percelen op de zeedijk zijn in amper een eeuw al aan hun vierde bebouwing toe. Dat maakt dat we vandaag voor heel wat prachtige constructies jammer genoeg aangewezen zijn op oude foto’s. Maar deze zeven architectuurparels staan er nog steeds. Meer nog: ze zijn absoluut een passage en zelfs een omweg waard.
Koninklijke Galerijen in Oostende
Ook gekend als de Koninklijke Gaanderijen en met voorsprong het meest majestueuze bouwwerk in deze lijst. Dit 400 meter lang stuk erfgoed werd opgetrokken in 1905 met de bedoeling om de zonschuwe burger van de Wellingtonrenbaan naar het koninklijk chalet (of omgekeerd) te laten slenteren. Zonder zonnesteek of zonder nat te regenen, naargelang het seizoen. In 1930 bouwde men het al even bezienswaardige Thermae Palace Hotel tegen de Galerijen aan. (Koning Boudewijnpromenade 214)
Le Grand Hôtel in Nieuwpoort
Le Grand Hôtel opende de deuren in 1929 en als je ooit over de dijk in Nieuwpoort wandelde, dan moet dit gebouw je opgevallen zijn. Dateert je laatste passage al van even geleden, dan droeg het wellicht nog de naam ‘White Residence’ en een aura van vergane glorie. Vandaag heet het The Grand, een indrukwekkend appartementencomplex, ontworpen met alle respect voor de belle-époque origine van dit eclectische Beaux-Art-monument. (Albert I-laan 112-118)
Hotel Normandie in Oostduinkerke/Koksijde
Genaamd naar en geïnspireerd door een van de beroemdste pakketschepen uit zijn tijd, werd dit boothotel-op-den-droge door architect Bruggeman in 1935 opgeleverd. Het succes was helaas van relatief korte duur en begin deze eeuw stond het zowaar te verkrotten. Een restauratieproject in 2007 sleepte een monumentenprijs in de wacht en vandaag is het een uitstekend brasserie/restaurant en opnieuw een opvallend staaltje modernistische architectuur. (Koninklijke Baan 1, Kokzijde)
Villa Colman-Saverys in Knokke/Het Zoute
Art Nouveau-grootmeester Henry van de Velde bouwde deze dubbelvilla in Knokke voor de kunstenaar Albert Saverys en voor koffiemakelaar/kunstliefhebber Maurice Colman. Weetje: de architect moest de toelating vragen om deze woning van een plat dak te voorzien. Officieel heet dit tweedelig pand overigens Noordhinder-Westhinder, naar de gelijknamige naburige opritten tussen de zeedijk en Kustlaan. (Zeedijk-Het Zoute, 835).
Villa Doris & Villa Cogels in Middelkerke
Ook al lijkt het alsof deze twee belle-époquevilla’s op de Middelkerkse zeedijk ietwat geplet worden tussen plompe buren, hun elegante uitstraling blijft onmiskenbaar. Let bij Villa Doris (nr. 177) op de omlijste raamkozijnen, getoogde vensters en galerijen. Villa Cogels (naar en voor de Antwerpse bouwheer Baron Cogels) telt meer architecturale aandachtspunten dan we tegenover stijlpuristen kunnen verdedigen. (Zeedijk 177 en 58)
Grand Hotel Bellevue in Westende
Beter bekend als de ‘Rotonde’ vertrok architect Octave Van Rysselberghe in 1911 van een toen revolutionaire constructie in gewapend beton. Het luxehotel zou zowat alle royalty van Europa en ver daarbuiten in gepaste luxe ontvangen. De Rotonde herrees ook twee keer koppig uit het puin van evenveel wereldoorlogen en verstrakte daarbij met elke reïncarnatie weer de al opvallend modernistische lijnen. Sinds 1983 is het gebouw beschermd als monument en in 1996 volgde het interieur. (Zeedijk 300)
Paravang in Blankenberge
Paravang is een verbasterde vertaling van het Franse ‘paravent’ of windscherm. Volgens de stad Blankenberge is die van hen een “getuige uit de tijd van het elitaire kusttoerisme”, dat de gegoede en gehoede burger letterlijk uit de wind zette. Vandaag is het nog altijd een pittoresk belle- époquetrefpunt met zicht op jachthaven of het Leopoldpark. Een rust- en zitplaats die wat wegheeft van een oud stationsperron waar niemand het erg vindt als de trein nog even op zich laat wachten. (Havenstraat)